نغمه های الهی

رحلت پيامبر(ص):

پیامبر اکرم(ص) پس از بیست و سه سال دعوت و مجاهدت و ابلاغ پیام الهی و پس از فراز و نشیب‌های فراوان در راه انجام رسالت بزرگ خویش، سرانجام در روز دوشنبه، بیست و هشتم ماه صفر یازدهم هجرت[1] پس از چهارده روز بیماری[2] و کسالت، رحلت فرمودند و در هجرۀ مسکونی خویش در جوار مسجدی که تأسیس کرده بود، به خاک سپرده شد.

آخرین روزهای وفات پیامبر(ص):

پیامبر(ص) شب پیش از بیماری شدیدش در حالی که دست علی(ع) را گرفته بود، همراه جماعتی برای طلب آمرزش به قبرستان بقیع رفت و برای اهل قبور درود فرستاد و برای آنان طلب استغفار طولانی کرد. آنگاه به علی(ع) فرمود: «جبرئیل هر سال یک مرتبه قرآن را بر من عرضه می‌کرد؛ ولی امسال دو مرتبه این امر صورت گرفته است و این دلیلی ندارد مگر اینکه اجل من نزدیک باشد.»[3]

پس به علی(ع) گفت: «اگر من از دنیا رفتم، تو مرا غسل بده.»[4] در روایت دیگر آمده است که «فرمودند: به هر کسی وعده‌ای دادم، باید آن را بگیرد و به هر کسی دِینی دارم، باخبرم سازد.»[5]

پیامبر(ص) که گویا از حرکات زنندۀ برخی از زوجات و صحابۀ خود و تخلف برخی از یاران ناراحت شده بود، برای پیش‌گیری از بدعتها، فرمود: «ای مردم، آتش فتنه شعله‌ور شده و فتنه‌ها مانند پاره‌های شب تاریک، رو آورده و شما هیچ دستاویزی علیه من ندارید؛ زیرا من حلال نکردم مگر آنچه قرآن حلال دانسته و حرام نکردم مگر آنچه قرآن حرام داشته است.»[6]

فاطمه(س) و لحظۀ وداع با پدر:

در لحظات آخر عمر پیامبر(ص)، فاطمه(س) بسیار گریان بود. پیامبر(ص) او را به نزدیک خود طلبید و مطالبی را به او گفت: که فاطمه(س) گریه‌اش شدت یافت. آنگاه مطلبی را به ایشان گفت: که حضرت زهرا تبسم کرد. ایشان بر پاسخ سؤال دیگران فرمودند که لحظۀ اول پیامبر(ص) فرمودند:

«در همین درد می‌میرم» و در باب شادی و تبسم‌اش فرمودند: تو اولین کس از اهل بیت(ع) من هستی که به من ملحق می‌شود» و این بود که من تبسم کردم.

منابع:

[1]. شیخ مفید، الارشاد، بیروت، موسسه اعلمی، 1399ه.ق ص 97

[2] . ابن واضح، تاریخ یعقوبی، نجف، المکتبه الحدریته، 1384 ه.ق، ج 2، ص 178.

[3] . شیخ مفید، الارشاد، پیشین، ص 97 و ابن سعد، الطبقات، ج 2، ص 214.

[4] . همان، ج 2، ص 214 .

[5] . همان، ج 2، ص 214 .

[6] ـ ابن هشام، السیرة النبویة، پیشین، ج 2، ص 654 و ابن سعد، الطبقات الکبری، پیشین، ج 2، ص 216.

کار نیک 
اگر جای دانه هایت را که روزی کاشته ای فراموش کردی
باران یک روزبه تو خواهد گفت کجا کاشتهی
پس نیکی را بکار روی هر زمینی وزیر هر آسمانی
تو نمیدانی کی آنرا خواهیی یافت کار نیک هر جا

که کاشته شود به بار می نشیند

عمل دل زدگی از تقوا

اگرتقوابرای ماطوری معرفی شودکه تنهابعد سلبی آن مورد توجه قرارگیرد

آنگاه ماصرف خود را به تقوامجبور خواهیم دیدو از سر اضطرار با آن کارخواهیم داشت
در حالی که باید تقوا وایمان محبوب نیزداشت

وغیراز ضرورت زیبای آنرا هم ببینیم و از تصور تحقق آندر روح خود احساس لذت بکنیم
دیدن زیبایها یک امرمعنوی ومحبوب قرار داردن آن در دل یک امر خدای هست

و لکن الله حبب الیکم الایمان زینه فی قلوبکم واما خدا ایمان رامحبوب شما نموده و ان را در دلهایتان بیاراست
تردیدی نیست با جامع نگری و درک دقیق داشتن ازمفاهیم دینی میتوان به درک زیباییهای ای مفاهیم
ودرج محبت آنها در دل بهتر دسترسی پیدا کنیم

1 شرح صدر سیاسی داشته باشید
2 با اقشار مختلف جامعه در ارتباط باشید
3 مراقب نگاه‌های سوسیالیستی و مارکسیستی باشید
4 ایده اقتصاد مقاومتی را تبیین کنید
5 جریان دانشجویی موضع انتقادی خودش را حفظ کند
6 اعلام نظر کارشناسی متفاوت با رهبری، مخالفت با رهبری به حساب نیاید
7 نیروی جوانی خود را کشف کنید
8 آرمانگرایی را در دانشگاه زنده نگه دارید
9 بدنبال قله‌های علمی باشید
10 محیط دانشگاه باید پاکیزه و معنوی باشد
11 آرمانگرایی را با پرخاشگری اشتباه نگیریم
12 در مسائل اجتماعی موضع‌گیری کنید
13 در تصمیم‌گیری‌ها مطالعه عالمانه داشته باشید
14 در تصمیمات مصلحتها را در نظر بگیرید
15 نظرات خود را به دستگاه‌ها ارائه کنید و موضع‌گیری کنید
16 از تصمیمات نسنجیده پرهیز کنید
17 کانون‌های تصمیم و اقدام تشکیل دهید
18 از قول بدون علم بپرهیزید
19 مراقب رقابت بر سر پست و مقام باشید
20 سقف معرفت خود را سایتها و روزنامه‌ها قرار ندهید
21 با قرآن و نوشتجات شهید مطهری و دیگر فضلا، معرفت دینیتان را بالا ببرید
22 به اوضاع کشور نگاه مستفسرانه داشته‌باشید
23 نسبت به اوضاع کشور نقد مستمر و منصفانه داشته‌باشید
24 با تشکل‌های دانشجویی جهان اسلام ارتباط داشته باشید
25 امید را در خود زنده نگه دارید